ارزیابی غلظت فلزات سنگین در نمونه های آب لوله کشی شهر زنجان

فلزهای سنگین از مهم ترین آلاینده های محیط زیست به شمار می آیند. این عناصر به دو روش طبیعی و انسانی وارد منابع آبی می شوند. استفاده گسترده از لوله های فلزی حاوی سرب در شبکه آب رسانی شهری بخصوص در شبکه های فرسوده باعث آلوده شدن آب شرب شده است. افزایش تعداد مطالعات مختلفی که در چند دهه اخیر در سطح جهان بر روی غلظت فلزهای سنگین در نمونه های آب آشامیدنی صورت گرفته است اهمیت موضوع را نشان می دهد. در این مطالعه به ارزیابی تاثیر لوله های فلزی در شبکه آب رسانی شهری بر غلظت فلزهای سنگین در آب شرب شهر زنجان پرداخته شده است. به این منظور ناحیه ی مورد مطالعه به دو قسمت بافت شهری قدیم با لوله کشی فلزی و بخش جدید شهر با لوله کشی غیر فلزی تقسیم شد. نمونه برداری به سه روش تصادفی در طول روز، نمونه برداری پس از عبور یک جریان کامل آب و نمونه برداری از نخستین جریان آب در لوله ها انجام گرفت. در هر روش 40 نمونه از بافت قدیم و 20 نمونه از بافت جدید و 12 نمونه از منبه تامین آب شرب نمونه برداری شدند. مقدار فلزهای سنگین روی، سرب، کادمیم و مس در 180 نمونه ی تهیه شده به روش ولتامتری برهنه سازی اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده های به دست آمده نشان می دهد که مقدار فلزهای روی و سرب در آب شرب در بافت قدیم شهر که دارای لوله های فلزی آب رسانی می باشند پس از مدت زمان ماند هشت ساعته به سبب فرسودگی لوله های فلزی در شبکه آب رسانی شهر کمی افزایش می یابد اما غلظت این فلزهای سمی در تمام نمونه های آب و در هر دو منطقه قدیم و جدید شهری از حداکثر مجاز آنان بیشتر نبوده است.